اگر بخواهیم از کیمیاى پرارج نماز بهره مند گردیم، باید سعى کنیم «نماز» بخوانیم نه آن که فقط اداى نماز خوان ها را در آوریم. اگر مراحلى را که ذکر شد دنبال کنیم، به تدریج مى توانیم به مراتبى از روح و واقعیت نماز دست یابیم. ابتدا باید به خودِ الفاظى که مى گوییم و حرکاتى که انجام مى دهیم توجه کنیم. سپس به معنا و مفهوم آنچه مى گوییم توجه نماییم. در نهایت نیز باید سعى کنیم حالت درونى و قلبى خود را با آنچه به ظاهر انجام مى دهیم و بر زبان جارى مى کنیم متناسب سازیم ...