برنامه توسعه سازمان ملل متحد UNDP
| دسته بندی | حسابداری |
| بازدید ها | 18 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 64 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 78 |
برنامه توسعه سازمان ملل متحد UNDP
شرکتها ، بنگاههای اقتصادی ، بازرگانان و
آرمانهای توسعه هزاره
چارچوبی برای عمل
کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد:
در عصر وابستگی به یکدیگر انسان ها ، حقوق شهروندی جهانی ، بر اساس اعتماد و مسئولیت مشترک ، پشتیبان سرنوشت ساز پیشرفت است ، اما در دوران محرومیت بیش از یک میلیارد انسان از حداقل نیازهای در خور شان و منزلت او ، شرکتها ، بنگاه های اقتصادی ، بازرگانان دیگر نمی توانند بی تفاوت باقی بمانند یا همچون سدی در برابر این خیل عظیم انسانی قراگیرند ، بلکه بر عکس آن ها باید در صدد همکاری با دولت ها و سایر نقش آفرینان در جامعه برآیند و با بسیج علم ، فن آوری و دانش جهانی به مقابله با بحران های به هم تنیده گرسنگی ، بیماری ، تخریب محیط زیست و تضادی که باعث عقب نگهداشته شدن کشورهای جهان سوم می شود ، برخیزند.
چارچوبی برای عمل
خلاصه دستورالعمل ها و سفارش های حاضر در این نوشتار ارائه کننده چارچوبی برای عمل است ، بدین معنا که نشان می دهد چگونه اتحاد شرکتها و بنگاههای اقتصادی ، در پیوند با دستگاهها و نظام سازمان ملل متحد، دولتها و سازمانهای جامعه مدنی ، می تواند در دستیابی به آرمانهای توسعه هزاره که آرمان آن دگردیسی جهانی شدن به نیروی مثبتتری برای توده بیشتری از مردم دنیا می با شد، همکاری نمایند .
تمامی شرکتها و انجمنهای تجاری ، از بنگاههای اقتصادی کوچک و متوسط تا شرکتهای بزرگ یک یا چند ملیتی ، از اطاقهای بازرگانی تا سازمانهای تجاری بین المللی ، می توانند در این زمینه ایفای نقش نمایند . تاثیر و مشارکت این سازمانها ممکن است متفاوت باشد اما چارچوبی برای عمل همه آنان و نیز دربرگیرنده افراد علاقمند در جوامع توسعه یافته به همکاری با بخش خصوصی است . آرمان این نوشتار ارائه رئوس کلی و اساسی این امر مهم با توسل به مثال های روشنگر به جای صرفا تحلیل های مفصل می باشد که امید است خواننده را در ایجاد فکر و اندیشه یاری دهد.
این گزارش همچنین به سه پرسش کلیدی پاسخ می دهد :
1- آرمانهای توسعه هزاره چه هستند ؟
2- چرا این آرمانها برای شرکتها مهم می باشند ؟
3- شرکتها چگونه می توانند در دستیابی به این آرمانها مشارکت نمایند؟
فهرست
1- آرمانهای توسعه هزاره چه هستند ؟
2- چرا این آرمانها برای شرکتها مهم می باشند ؟
3- شرکتها چگونه می توانند در دستیابی به این آرمانها مشارکت نمایند؟
×××
آرمان 1 : ریشه کن کردن فقر شدید و گرسنگی
آرمان 2 : دستیابی همگانی به آموزش ابتدایی
آرمان 3: ارتقا برابری جنسیتی و قدرت دادن به زنان
آرمان 4 : کاهش مرگ و میر در کودکان
آرمان 5 : افزایش سطح سلامتی مادران
آرمان 6 : مبارزه با اچ. آی. وی./ ایدز، مالاریا ، و سایر بیماری ها
آرمان 7 : تضمین پایداری محیط زیست
آرمان 8 : افزایش مشارکت جهانی برای توسعه
1- آرمانهای توسعه هزاره چه هستند ؟
در سپتامبر سال 2000 ، 189 تن از سران دولت ها اعلامیه هزاره (Millennium Declaration) را تصویب کردند . این اعلامیه یک تعهد جهانی بی سابقه و یکی از قابل اعتنا ترین اسناد سازمان ملل در چند سال اخیر به شمار می رود . این اعلامیه قدرت دید همگانی و مشترکی در چگونگی مقابله با برخی ازچالش های بزرگی که جهان با آن روبروست عرضه می کند.(www.un.org)
این اعلامیه منجر به ارائه هشت آرمان توسعه هزاره (MDGs) گردید که تاکید آن بر تلاش برای کاهش فقر ، بالا بردن کیفیت زندگی مردم ، تضمین پایداری محیط زیست ، و بنیان گذاری مشارکتهایی به منظور تضمین جهانی شدن به نیروی مثبت تری برای توده های مردم جهان است. در این اعلامیه هدفها و راهنما یا شاخص های ویژه ای برای هر یک از این آرمان ها مقررگردیده است که تا سال 2015 باید بدان دست یافت . تاکید بر روی این آرمانها و هدفها، موضوع اصلی این گزارش است که در صفحات بعد به طورخلاصه به آن اشاره می شود . برخی از این آرمان ها و هدفها بر شرکتها و بخش خصوصی مستقیما اثرمی گذارند و برخی دیگر به طور گسترده تری در توان بخشیدن به چارچوب و مرزبندی محیطی مربوط می شوند که شرکتها و بخش خصوصی باید در آن عمل کنند و البته همه آنها در اقتصاد جهانی وابسته به هم امروز برای بخش خصوصی مطرح می باشند، که مسئولیت اصلی دستیابی به این آرمان ها البته به عهده دولتها می باشد . بخصوص ، نیاز مبرمی به یک نظارت عالی ، اصل حاکمیت قانون، رعاین موازین و حقوق بشر ، تلاش پی گیرانه مبارزه با نا سازگاری و فساد و اجرای هنجارها و معیارهای بین المللی وجود دارد. همچنین، نیاز به گسترش همکاری سخاوتمندانه تر و موثرتر دولتها ، معافیت بدهی ها و دسترسی آسان تر به بازارهای جهانی برای صدور کالا به چشم می خورد و بدیهی است فقط در چارچوب یک رهبری دولتی است که بخش خصوصی می تواند نقش سازنده تر و موثرتری ایفا نماید.
این متن فقط قسمتی از برنامه توسعه سازمان ملل متحد UNDP می باشد
جهت دریافت کل متن ، لطفا آن را خریداری نمایید
طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد
| دسته بندی | حقوق |
| بازدید ها | 12 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 201 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 330 |
طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد
مقدمه:
بدون شک سازمان ملل متحد یکی از مهمترین سازمانهای بین المللی می‌باشد که بعد از تشکیل و انحلال جامعه ملل که از دیدگاه کارشناسان به موفقیت چندانی دست نیافت توانست در پیشبرد اهداف خود به موفقیت‌های نسبی دست یابد از جمله در حل و فصل بحران‌های بین المللی، کمک به آوارگان ناشی از جنگ، زلزله و … تلاش برای مهار نمودن بحران‌های بین المللی و داخلی که توانست کارنامه قابل قبولی را از خود ارائه نماید.
نوید ساختار سازمان ملل که حدود پنجاه و نه سال بعد از عمر این سازمان توسط کوفی عنان دبیر کل این سازمان داده شده است توانست به بحث مهمی در میان سیاستمداران تبدیل گردد سازمانی که به گفته دبیر کل سازمان ملل آقای کوفی عنان می‌تواند بیش از این نقش مهمی در روابط بین الملل ایفا نماید!
آنچه امروز در سازمان ملل با آن روبه‌رو هستیم ساختار حقوقی ناهمگون با شرایط توزیع قدرت در روابط بین کشورها است. این شرایط سبب از بین رفتن هر گونه بازدارندگی و یکسویه شدن تصمیمات این نهاد به خصوص شورای امنیت شده در حقیقت امروزه پس از تجربه جنگ دوم عراق با وجود مخالفت کشورهای جهان و حتی اعضای دائم شورای امنیت که به آن وقعی نهاد شده است این امر آشکار گردیده که تنها تعابیر موجود در منشور ملل متحده به گونه‌ای قابلیت تقسیم را دارا می‌باشد که آزادی عمل خطرناکی برای اعضای دائم شورا فراهم می‌کند بلکه بسیاری از اصول نادیده گرفته شده و اصول فرعی جدید جای آنها را می گیرد و ذهن را با این واقعیت روبه‌رو می‌کند که حقوق تنها توجیه کننده و نه محدوده کننده قدرت را بازی می‌کند.
باید بپذیریم که دایناسور سازمان ملل نیاز به کوچک شدن سریع و عادلانه شدن را دارد تا بتواند حافظ صلح قلمداد گردد. صلحی که نظم و آرامش را نمایندگی می‌کند و نه صلح عادلانه و اگر نه باید ما شاهد شکل‌گیری رژیم عرفی برای اعمال قدرت باشیم و آنچه پس از فروپاشی بلوک شرق آرام آرام در حال تولید است. ولی این را نباید از نظر دور داشت که با گسترش شورای امنیت امکان دستیابی به صلحی پایدار را خواهیم داشت.
در این مقال اندک ابتدا تاریخچه‌ای از سازمان ملل اهداف اصول آن خواهیم پرداخت و سپس بحث اصلی که راجع به تغییر ساختار سازمان ملل است را پیگیری خواهیم کرد.
مرحله بعد به سهم آفریقا از بازسازی و نقش ایران در سازمان ملل خواهیم پرداخت. بعد از آن فصلی نسبتا مهم در مورد حقوق بشر را از پیش رو خواهیم گذراند.
در آخر هم که به نتیجه‌گیری خواهیم پرداخت که آیا سازمان ملل اصلاح می‌شود و دگرگون و همچنین به نقش و عملکرد این سازمان بر قرن بیست و یکم خواهیم پرداخت.
سازمان ملل متحد:[1]
تاریخچه:
در 14 اوت 1941 در زمانی که آتش جنگ جهانی دوم در چهار گوشه ایران شعله ور بود. روز ولت رئیس جمهوری آمریکا و چرچیل نخست وزیر بریتانیا، بر عرشه یک کشتی جنگی در اقیانوس اطلس، اعلامیه‌ای را امضا کردند که به پیمان آتلانتیک معروف شد. در این اعلامیه دو سیاستمدار، علاوه بر ذکر اصولی مانند عدم توسعه طلبی ارضی، حقوق مساوی ملل اعم از غالب و مغلوب در انتخاب نحوه حکومت خود. دسترسی همه ملل به منابع اقتصادی و آزادی بازرگانی، خود مختار و خلع سلاح، اظهار امیدواری کردند که پس از شکست آلمان صلح برقرار و امنیت برای همه تامین شود. اصولی که آینده‌ای بهتر را نوید می‌داد.
در اوایل ژانویه 1942 بیست کشور، از جمله آمریکا علیه فاشیسم وارد جنگ شدند و همان روز اعلامیه‌ای را امضا کردند که به «اعلامیه ملل متحد» معروف است.
بالاخره روز ولت، استالین و چرچیل در دسامبر 1943 در کنفرانس تهران مسئولیت خود و علیه دول متحد را در برقراری صلح دائمی و دور کردن خطر جنگ برای نسل‌های آینده اعلام کردند. تابستان سال 1944 در «دمبارتن اوکس» واشنگتن طرح‌هایی که وزارت امور خارجه آمریکا با سایر دول طول دو سال برای ایجاد چنین سازمانی تهیه کرده بود، مطالعه و پیشنهادی تهیه شد که اگر چه اساسنامه تشکیل سازمان ملل متحد نبود، اما هدف سازمان، نحوه همکاری دول برای تامین صلح و حل مشکلات و مسائل انسانی و اجتماعی و اقتصادی را توصیف می‌کرد.
باید اذعان نمود که امروزه یا سازمان نقش مهمی در زندگی بین المللی و وسیله ارزنده‌ای در به ثمر رساندن صلح جهانی به شمار می‌آید.
مقر کنونی سازمان ملل متحد در ساختمان مخصوصی در شهر نیویورک واقع است.
امروزه 188 کشور عضویت سازمان ملل را دارا می‌باشند اما تعداد محدودی از کشورها به دلایل گوناگون در این سازمان عضویت ندارند. این کشورها عبارتند از: تایوان (چین ملی سابق) سوئیس، واتیکان (سریر مقدس) دارای ناظران دائم در سازمان می‌باش
سازمان ملل متحد: خواستگاه، ساختار[1]
عنوان «ملل متحد» توسط پرزیدنت فرانکلین د. روز ولت ابداع شد و برای نخستین بار در اول ژانویه 1942، در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که نمایندگان 26 ملت تعهد دولت‌های خود را به ادامه مبارزه مشترک در مقابل نیروهای محور اعلام می‌داشتند، در «اعلامیه ملل متحد» ذکر گردید.
منشور ملل متحد توسط نمایندگان 50 دولت جهان که طی روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، از 25 آوریل تا 26 ژوئن 1945 در کنفرانس ملل متحد پیرامون سازمان بین المللی در سانفراسیسکو گرد آمده بودند، به نگارش درآمد. پیش نویس این کشور بر اساس پیشنهادهایی تنظیم یافت که در جریان برگزاری جلسه‌ای طی ماه‌های اوت و اکتبر 1944 در دامبارتورن اوکزاستیت در واشینگتن، توسط نمایندگان اتحاد شوروی، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، چین و فرانسه [2]تهیه شده بود. نمایندگان 50 دولت شرکت کننده در کنفرانس روز 26 ژوئن 1945 منشور را امضا کردند. لهستان، که امکان شرکت در جلسه مذکور را نیافته بود، بعدا این منشور را امضا کرد و در زمره 51 عضو بنیانگذار سازمان ملل متحد جای گرفت.
سازمان ملل متحد در تاریخ 24 اکتبر 145، هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، چین، فرانسه و اکثریتی از امضا کنندگان دیگر منشور ملل متحد را مورد تصویب قرار دادند، رسما موجودیت پیدا کرد. همه ساله، روز 24 اکتبر به عنوان روز سازمان ملل متحد جشن گرفته می‌شود.
منشور ملل متحد
منشور ملل متحد، سندی که سازمان ملل بر مبنای آن بنیاد نهاد شده است، حقوق و تکالیف کشورهای عضو را بیان می‌دارد و ارگان‌ها و روش‌های کار سازمان را بنا می‌نهد.
این منشور، که یک معاهده بین المللی محسوب می‌شود، اصول عمده روابط بین المللی را از برای حاکمیت کشورها تا ممنوعیت استفده از زور در روابط بین الملی و حقوق انسانی اساسی که همه زنان و مردان به یکسان حق برخورداری از آن را دارند- در سطح جهانی تدوین کرده است.
منشور با مقدمه‌ای آغاز می‌شود و بخش‌هایی پیرامون مقاصد و اصول سازمان ملل متحد، عضویت در آن، ارگان‌های سازمان، فیصله مسالمت‌آمیز اختلافات، اقدام در قبال تهدید صلح، نقض صلح و اعمال تجاوزکارانه، همکاری‌های اقتصادی بین‌المللی، و سرزمین‌های غیر خود مختار را در بر می‌گیرد.
مقدمه منشور
مقدمه منشور بیانگر آرمانها و هدف‌های مشترک همه ملت‌هایی است که دولت‌های آنها برای برپایی سازمان ملل متحد دست به دست هم دادند:
ما مردم ملل متحد با تصمیم
به محفوظ داشتن نسل های آینده از بلای جنگ، که دو بار مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصایب غیر قابل بیان نموده، با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به برابری حقوق مرد و زن و همچنین این ملت‌ها، از بزرگ و کوچک، به ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام به الزامات ناشی از پیمان‌ها و سایر منابع حقوق بین المللی و کمک به پیشرفت اجتماعی وشرایط زندگی بهتر با آزادی بیشتر، بر آن شده‌ایم که:
به منظور نیل به این هدفها
به بردباری و مدارا در برای یکدیگر، و زیستن در کنار یکدیگر چونان همسایگان خوب، و متحد ساختن قوای خود برای حفظ صلح و امنیت بین المللی، و قبول اصول و برقراری روش‌هایی که عدم استفاده از نیروی مسلح را جز در جهت تامین منافع مشترک تضمین نماید، و به کار گیری سازواره بین المللی در راه پیشبرد آرمان ترقی اقتصادی و اجتماعی همت گماریم.
و از این روی،دولت‌های متبوع ما توسط نمایندگان خود که در شهر سانفراسیسکو گرد آمده‌اند و اختیارات تامه آن ابراز و صحت و اعتبار آن محرز شناخته شده است، نسبت به این منشور ملل متحد موافقت حاصل نموده‌اند. و بدین وسیله یک سازمان بین المللی را که سازمان ملل متحد نامیده خواهد شد، بنیان می‌نهند.
عضویت
منشور ملل متحد اعلام می‌دارد که عضویت سازمان ملل متحد به روی همه ملتهای صلحدوست که الزامات آن را می‌پذیرند و طبق داروی آن مایل و قادر به اجرای این الزامات هستند، گشوده است.
دولتها به توصیه شورای امنیت توسط مجمع عمومی به عضویت سازمان پذیرفته می‌شوند. منشور همچنین تعلیق عضویت یا اخراج اعضا را در مقابل نقض اصول مندرج در آن مقرر می‌دارد، اما تا به امروز چنین اقدامی به عمل نیامده است.
زبان‌های رسمی
طبق منشور، زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد عبارتند از: اسپانیولی، انگلیسی، چینی، روسی و فرانسه. زبان عربی نیز به زبان‌های رسمی مجمع عمومی، شورای امنیت و شورای اقتصادی و اجتماعی افزوده شده است.
ساختار سازمان ملل متحد
مجمع عمومی ارگان اصلی سازمان ملل متحد برای تامل و بررسی مسائل به شمار می‌آید. این مجمع از نمایندگان همه کشورهای عضو تشکیل شده است، و در آن هر کدام از اعضا یک رای دارند.
تصمیم در باب مسائل مهمی مانند صلح و امنیت، پذیرش اعضا جدید و مسائل بودجه‌ای مستلزم اکثریتی معادل دو سوم است. تصمیم پیرامون مسائل دیگر با اکثریت ساده اتخاذ می‌گردد.
وظایف و اختیارات
بر اساس مفاد منشور، وظایف و اختیارات مجمع عمومی از قرار زیر است:
·بررسی و ارائه توصیه در باب اصول و همکاری در زمینه حفظ صلح و امنیت بین المللی، شامل اصول حاکم بر خلع سلاح و تحت نظم و قاعده درآوردن مسائل تسلیحاتی؛
·بحث پیرامون هر گونه مسئله مرتبط با صلح و امنیت بین المللی و ارائه توصیه‌هایی در خصوص آن، جز در مورد مناقشه‌ها و موقعیت‌هایی که تحت بررسی شورای امنیت قرار دارند؛
·بررسی و ارائه توصیه، با رعایت استثنای فوق الذکر، در زمینه هر مسئله‌ای که در چارچوب مفاد منشور قرار دارد یا بر وظایف و اختیارات هر ارگانی از ارگان‌های سازمان ملل متحد موثر واقع می‌شود؛
·آغازگری مطالعات و ارائه توصیه‌هایی برای پیشبرد همکاری‌های سیاسی بین المللی، توسعه و تدوین حقوق بین الملل، تحقق حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین برای همه آحاد جامعه انسانی، و همیاری بین المللی در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و بهداشتی؛
·ارائه توصیه‌هایی برای حل و فصل مسالمت‌آمیز هر گونه وضعیتی، صرف نظر از مبدا پیدایش آن، که می‌تواند خللی در روابط مودت آمیز بین ملت‌ها وارد کند؛
·دریافت و بررسی گزارش‌هایی از شورای امنیت و سایر ارگان‌های سازمان ملل متحد:
·بررسی و تصویب بودجه سازمان ملل متحد و تعیین و تقسیم سهم‌های پرداختی به سازمان توسط اعضا؛
·انتخاب اعضای غیر دائم شورای امنیت، اعضای شورای اقتصادی و اجتماعی و آن بخش از اعضای شورای قیومیت که انتخابی هستند؛ اشتراک با شورای امنیت در امر گزینش قضات دیوان بین المللی عدالت؛ انتصاب دبیر کل سازمان ملل متحد به پیشنهاد شورای امنیت.
طبق قطعنامه «اتحاد برای صلح» که در نوامبر 1950به تصویب مجمع عمومی رسید، این مجمع می‌تواند در ارتباط با مواردی که به نظر می‌رسد تهدیدی برای صلح، نقص صلح یا عملی تجاوز کارانه باشد، در صورت عدم اقدام مقتضی توسط شورای امنیت به دلیل فقدان اتفاق رای، دست به اقدام لازم بزند. مجمع اختیار آن را دارد که در مواردی که متضمن نقض صلح یا عملی تجاوزکارانه است، به قصد ارائه توصیه‌هایی به اعضا برای اقدام جمعی، شامل به کار گیری نیروهای مسلح ودر صورت لزوم برای حفظ یا اعاده صلح و امنیت، مسئله را بی‌درنگ مورد بررسی قرار دهد.
اجلاس‌ها
اجلاس عادی مجمع عمومی هر سال سومین سه شنبه ماه سپتامبر آغاز و تا نیمه دسامبر ادامه می‌یابد. در آغاز هر یک از اجلاس‌های عادی، مجمع یک رئیس جدید، 21 نایب رئیس و و روسای شش کمیته اصلی را انتخاب می‌کند. به منظور تامین عدالت جغرافیایی در این انتخاب‌ها، ریاست هر مجمع هر سال بین پنج گروه از کشورها، یعنی کشورهای آسیایی، آفریقایی، آمریکای لاتین، اروپای غربی و سایر کشورها به نوبت می‌گردد.
علاوه بر اجلاس‌های عادی، مجمع عمومی می‌تواند به درخواست شورای امنیت، اکثریت اعضای سازمان ملل متحد با یکی از اعضا، در صورت موافقت اکثریت، اجلاس‌های ویژه‌ای برگزار کند.اجلاس‌های ویژه فوق العاده را می‌توان به فاصله 24 ساعت از زمان درخواست شورای امنیت، با رای هر گونه 9 عضوی از اعضای شورای مزبور، یا اکثریت اعضای سازمان ملل متحد و یا یکی از اعضا، در صورت موافقت اکثریت، تشکیل داد.
در آغاز هر کدام از اجلاس‌های عادی، مجمع به یک بحث کلی اقدام می‌کنند که در جریان آن کشورهای عضو نظرات خود را در باب طیف وسیعی از مسائل مورد علاقه بین المللی بیان می‌دارند. به دلیل مطرح بودن شمار زیادی از مسائلی که می‌باید مورد بررسی و مداقه مجمع عمومی قرار گیرند (برای مثال، دستور کار اجلاس سران سال 1994، مجمع عمومی شامل 162 عنوان جداگانه بود) مجمع غالب مباحث مطروحه را به کمیته‌های اصلی ششگانه خود احاله می‌کند که عبارتند از:
·کمیته خلع سلاح و امنیت بین المللی (کمیته اول)؛
·کمیته اقتصادی و مالی (کمیته دوم)؛
·کمیته اجتماعی، انسانی و فرهنگی (کمیته سوم)؛
·کمیته سیاسی و استعمارزدایی (کمیته چهارم)؛
·کمیته اداری و بودجه‌ای (کمیته پنجم)؛
·کمیته حقوقی (کمیته ششم).
مجمع عمومی همچنین دارای یک کمیته سومی متشکل از رئیس مجمع، 21 نایب رئیس و روسای شش کمیته اصلی است و کمیته دیگری نیز با عنوان کمیته استوارنامهها دارد که از نه عضو تشکیل شده است که به پیشنهاد رئیس مجمع توسط مجمع عمومی منصوب می‌شوند و گزارش کار خود را در ارتباط با استوارنامهها به مجمع مذکور ارائه می‌دهند.
برخی مباحثات تنها در جلسات همگانی مورد بررسی قرار می‌گیرند تا در یکی از کمیته‌های اصلی، و رای گیری برای همه مسائل نیز غالبا در اواخر اجلاس عادی و در پی تکمیل بررسی‌های مربوطه و تسلیم پیش نویس قطعنامه‌ها به مجمع، توسط جلسه همگانی به عمل می‌آید.
رای گیری در کمیته ها بر اساس اکثریت ساده است. در جلسات همگانی، قطعنامه‌ها می‌توانند از طریق اعلام موافقت شفاهی نمایندگان، بدون اعلام نظر مخالف یا بدون رای‌گیری به تصویب برسند، یا رای گیری ممکن است به صورت ثبت آرا یا خواندن اسامی کشورها برای اعلام نظر شفاهی، انجام گیرد.
تصمیم‌های متخذه توسط مجمع عمومی، در عین حال که به لحاظ قانونی الزامی برای دولتها ایجاد نمی کند، از جهت باز تاباندن افکار عمومی جهانی در باب مسائل عمده بین المللی و نیز از بعد مرجعیت قانونی جامعه جهانی واجد اهمیت است.
کار سازمان ملل متحد در طول سال به طور عمده از تصمیم‌های مجمع عمومی، یعنی اراده اکثریت اعضای سازمان، در قالب قطعنامه‌های متخذه توسط آن، نشات می‌گیرد. این کار به طرق زیر به مرحله اجرا درمی‌آید.
·توسط کمیته‌ها و دستگاه‌های دیگری که مجمع عمومی به منظور مطالعه و گزارش پیرامون مباحث مشخصی از قبیل خلع سلاح، فضای ماورای جو زمین، پاسداری از صلح، استعمارزدایی، حقوق بشر و جز اینها تشکیل می‌دهد:
·در کنفرانس‌های بین المللی که بنا به تصویب مجمع برگزار می‌گردد؛ و
·توسط دبیرخانه سازمان ملل متحد- متشکل از دبیر کل و گروه کارکنان بین المللی زیر نظر او.
شورای امنیت
طبق منشور؛ شورای امنیت مسئولیت اصلی حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را بر عهده دارد.
شورا دارای 15 عضو است: پنج عضو دایم که عبارتند از ایالات متحده امریکا، بریتانیا، چین، فدراسیون و روسیه و فرانسه،* و 10 عضو غیر دائم که به مدت دو سال توسط مجمع عمومی انتخاب می‌شوند.
هر عضوی از اعضای شورای امنیت یک رای دارد. تصمیمات درباره مسائل شکلی و آیین‌نامه‌ای با رای مثبت حداقل9 عضو اتخاذ می‌گردد. تصمیمات مربوط به مسائل ماهوی مستلزم 9 رای، شامل آرای موافق همه پنج عضو دائم است. این همان قاعده اتفاق رای قدرت‌های بزرگ است ه با عنوان «حق وتو» مورد اشاره قرار می‌گیرد. همه اعضای دائم در موردی از موارد از این حق استفاده کرده‌اند. چنانچه یکی از اعضای دایم ازتصمیم حمایت نکند اما در عین حال مایل به جلوگیری از اتخاذ آن از طریق اعمال حق وتو نباشد، می‌تواند از دادن رای امتناع وزرد.
طبق منشور، همه اعضای سازمان ملل متحد تصمیمات شورای امنیت را پذیرفته، اجرای آن را تقبل می‌کنند، در حالی که ارگان‌های دیگر سازمان تنها می‌توانند توصیه‌هایی به دولتها بکنند، شورای امنیت اختیار اتخاذ تصمیم‌هایی را دارد که طبق منشور دولت‌های عضو ملزم به اجرای آن هستند.
وظایف و اختیارات
طبق منشور، وظایف و اختیارات شورای امنیت عبارتند از:
·حفظ صلح و امنیت بین المللی بر طبق اصول و اهداف سازمان ملل متحد؛
·تحقیق و بررسی پیرامون هر گونه اختلاف نظر و موقعیتی که ممکن است به برخوردهای بین المللی بینجامد؛
·توصیه روش‌هایی برای تعدیل این گونه اختلاف‌ها یا شرایط حل و فصل آنها:
·تدوین برنامه‌هایی برای برقراری نظامی جهت قاعده‌مند کردن تسلیحات؛
·تشخیص وجود منابع تهدید کننده صلح یا اعمال تجاوزکارانه و توصیه اتخاذ اقدام مقتضی در برابر آن؛
·درخواست از اعضای سازمان برای اعمال مجازات‌های اقتصادی و اتخاذ اقدامات دیگری که متضمن استفاده از زور نمی‌باشند، به منظور جلوگیری از تجاوز یا متوقف نمودن آن؛
·اتخاذ اقدام نظامی علیه متجاوز؛
·توصیه پذیرش اعضای جدید در سازمان ملل متحد و تعیین شرایطی که طبق آن دولتها می‌توانند به جرگه طرف‌های متعهد به قانون دیوان بین المللی عدالت بپیوندند؛
·اعمال وظایف قیومیت سازمان ملل متحد در مناطق استراتژیک؛
·ارائه پیشنهاد به مجمع عمومی در خصوص انتصاب دبیر کل سازمان ملل متحد و اشتراک با مجمع مذکور در انتخاب قضات دیوان بین المللی عدالت.
شورای امنیت به ترتیبی سازماندهی شده است که قادر به انجام وظیفه به صورتی مستمر و بدون وقفه باشد، و نماینده هر کدام از اعضای آن می‌باید در همه اوقات در مقر سازمان ملل متحد حضور داشته باشد، در تاریخ 31 ژانویه 1992، اولین جلسه سران شورا با شرکت روسای کشورها و دولت‌های 13 عضو و 15 عضو و وزرای خارجه دو عضو دیگر در مقر سازمان تشکیل گردید. شورای امنیت می‌تواند در صورت تشخیص مصلحت جلسات خود را در جایی غیر از مقر مرکزی سازمان تشکیل دهد؛ برای مثال در سال 1972شورا جلسه‌ای در آدیس بابا، پایتخت اتیوپی، و یک سال بعد جلسه‌ای در پاناماسیتی، پایتخت پاناما، برگزار نمود.
به هنگام طرح شکایتی در ارتباط با تهدید صلح، نخستین اقدام شورای امنیت معمولا عبارت است از توصیه به اینکه طرف‌های مربوطه به رسیدن به توافقی از طرق صلح‌آمیز اهتمام ورزند. در پاره ای موارد، شورا انجام تحقیقات و اقدامات میانجیگرانه‌ای را بر عهده می‌گیرد. شورا می‌تواند نمایندگان ویژه‌ای را منصوب کند یا انجام این کار یا وساطت در حل هسئله را به دبیر کل سازمان واگذار نماید.
هنگامی که اختلافی به درگیری نظامی بینجامد، پایان دادن به درگیری‌ها اولین مطلبی است که شورا مد نظر دارد. از زمان تاسیس سازمان ملل متحد، شورا در موارد عدیده رهنمودهایی برای قبول آتش بس داده است که درجلوگیری از گسترش مخاصمات در بسیاری از نقاط جهان موثر افتاده است. شورا همچنین به منظور کاستن از تنشها در مناطق ناآرام، جدا نگاهداشتن نیروهای درگیر منازعه و ایجاد شرایطی آرام برای پی‌جویی راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز، نیروهای پاسدار صلح اعزام می دارد. شورا می‌تواند تصمیم‌هایی در جهت اقدامات تنفیذی، اعمال مجازات‌های اقتصادی (مانند تحریم‌های تجاری) یا اقدامات نظامی جمعی اتخاذ کند.
مجمع عمومی ممکن است به توصیه شورای امنیت اعمال حقوق و امتیازات ناشی از عضویت را در مورد دولتی که شورای مذکور علیه آن اقدامات پیشگیرانه تنفیذی معمول داشته است، به حال تعلیق درآورد. همچنین مجمع عمومی ممکن است با توصیه شورای امنیت دولت عضوی را که به طور مداوم به نقض اصول مندرج در منشور ملل متحد مبادرت ورزیده است، از سازمان ملل متحد اخراج نماید.
دولتی که عضو سازمان ملل متحد است، اما در شورای امنیت عضویت ندارد، می‌تواند در صورت تشخیص شورای امنیت در مورد این که بحث‌های مطروحه ممکن است به نحو خاصی بر منافع آن تاثیر بگذارد، بدون حق رای در بحث‌های شورا شرکت جوید. هم از اعضای سازمان ملل متحد و هم از دولت‌های غیر عضو، در صورتی که یکی از طرف‌های اختلافی باشند که درشورای امنیت مورد بحث و رسیدگی است، دعوت به عمل می‌آید تا بدون حق رای در بحث‌های شورا شرکت نمایند. شرایط شرکت دولت غیر عضو در چنین بحثی توسط شورای امنیت تعیین می‌گردد.
شورای اقتصادی و اجتماعی
منشور ملل متحد شورای اقتصادی و اجتماعی را به عنوان ارگان اصلی سازمان برای هماهنگ ساختن کار اقتصادی و اجتماعی آن و کارگزاری‌ها و نهادهای تخصصی وابسته که تحت عنوان «خانواده سازمان ملل متحد» شناخته می‌شوند، به وجود آورد. شورای اقتصادی و اجتماعی 54 عضو دارد که برای مدت 5 عضو دارد که برای مدت سه سال خدمت می‌کنند. رای گیری در این شورا از طریق اکثریت ساده انجام می‌گیرد و هر کدام از اعضا یک رای دارند.
این متن فقط قسمتی از طرح حقوقی تغییر ساختار سازمان ملل متحد می باشد
جهت دریافت کل متن ، لطفا آن را خریداری نمایید