اینترنت در سال 1969 بصورت شبکههایی بنام آرپانت که مربوط به وزارت دفاع آمریکا بود راهاندازی شد. هدف این بود که با استفاده از رایانههای متصل به هم، شرایطی ایجاد شود که حتی اگر، بخشهای عمدهای از سیستم اطلاعاتی به هر دلیلی از کار بیفتد، کل شبکه بتواند به کار خود ادامه دهد، تا این اطلاعات حفظ شود. از همان ابتدا، فکر ایجاد شبکه، برای جلوگیری از اثرات مخرب حملات اطلاعاتی بود.
در سال 1971 تعدادی از رایانههای دانشگاهها و مراکز دولتی به این شبکه متصل شدند و محققین از این طریق شروع به تبادل اطلاعات کردند.
با بروز رخدادهای غیرمنتظره در اطلاعات، توجه به مسأله امنیت بیش از پیش اوج گرفت. در سال 1988، آرپانت برای اولین بار با یک حادثه امنیتی سراسری در شبکه، مواجه شد که بعداً، «کرم موریس» نام گرفت. رابرت موریس که یک دانشجو در نیویورک بود، برنامههایی نوشت که میتوانست به یک رایانهای دیگر راه یابد و در آن تکثیر شود و به همین ترتیب به رایانههای دیگر هم نفوذ کند و بصورت هندسی تکثیر شود. آن زمان 88000 رایانه به این شبکه وصل بود. این برنامه سبب شد طی مدت کوتاهی ده درصد از رایانههای متصل به شبکه در آمریکا از کار بیفتد.
به دنبال این حادثه، بنیاد مقابله با حوادث امنیتی (IRST) شکل گرفت که در هماهنگی فعالیتهای مقابله با حملات ضد امنیتی، آموزش و تجهیز شبکهها و روشهای پیشگیرانه نقش مؤثری داشت. با رایجتر شدن و استفاده عام از اینترنت، مسأله امنیت خود را بهتر و بیشتر نشان داد. از جمله این حوادث، اختلال در امنیت شبکه، WINK/OILS WORM در سال 1989، Sniff packet در سال 1994 بود که مورد اخیر از طریق پست الکترونیک منتشر میشد و باعث افشای اطلاعات مربوط به اسامی شماره رمز کاربران میشد. از آن زمان حملات امنیتی- اطلاعاتی به شبـکههـا و شبـکه جهـانی روزبهروز افزایش یافته است.
گرچه اینترنت در ابتدا، با هدف آموزشی و تحقیقاتی گسترش یافت، امروزه کاربردهای تجاری، پزشکی، ارتباطی و شخصی فراوانی پیدا کرده است که ضرورت افزایش ضریب اطمینان آن را بیش از پیش روشن نموده است.
فرت فایل :
Word ورد doc : تعداد صفحات 109 صفحه
پاورپوینت : 20اسلاید